تنک غروب که نارنج ميشه آس

صدای انفجار وموج و ، ناله های من مانده یادکاربه رسم ، دلبری های من حرفهای توغزل وترانه های ، من ازواژهای شعرت انکشت نما ، من می نالم زعشفت ، شبها ای بانگ عاشقانه ی ، شبهای من ازعاشقان چه میدانی ، رسم دلبری ؟ توداری نگاه به دلی که هست ، خانه من ؟ گرگوشت آشنا است ، به نوای من قدم رنجه کن و ، بیا به خا نه ی من تو ننگربه پیری ، به عشق زنده ام در این خزان توی ، جوانه ی من به چهره گرکشیده شده خط پبری ، ببین ؟ بررخم . زده انده ، تازیانه ی عشق نه دورازخانه ودروطنم ، همای عشق بیا که سینه ی غلام شده ، آشیانه ی عشق گرکه یا آورندعهد مردان ، زمانه ی ما ! به هرزبان به میان آورند ، سخن ازعشق غ..ر.. تنک غروب که نارنج ميشه آس...

چه شبهای که بی فانوس ، میرفتیم تهی وستانمان بود و ، پی نورمیرفتیم همه یاران ستاره ، گشتن و رفتن رها کردن مرا مجره و، یاران رفتن طنین لحظه هامان پرُبود ، ازشور مستی نشانِ باغ زمُرد را ، گرفتند ورفتن گرفتن دستم ومیکشیدن ، گاه وبی گاه هنوزم آیینه میکشد ، انتظار رهناه سر هرکوچه حک شده ، نام یاران غلام تنها و بی چتر ، زیر باران چراغ بسترخاک بیابان ، خاموش شهیدان ره نشاند ، دراین عزم مه آلود غ..ر..آ تنک غروب که نارنج ميشه آس...

جدایی شوخی نیست که من ،

ازتوجداشم

کنارم باشی و بی تو ،

رها. شم

محاله قلبم بی تو ،

طاقت بیاره

کنارم هستی و ،

من بی وفا شم

نشم دلتنگ تو ،

امکان نداره

نه نه نمی تونم ،

بی تورها. شم

بی تو شیشه ام کنارسنگ ،

همیشه

همیشه باشی و ،

غلام ازتو جدا شه ؟

نکندم دل زتو ،

دلدار توهستی

منم ساقه? خاردار گل بی خار ،

توهستی

غ..ر..آ

تنک غروب که نارنج ميشه آس...

نغمه قالوابلا برگوش ، دلبرمیزنم

طاق ابرو برخانه ی ، دلبرمیزنم

یک صلا هرشب مرا ، مست میکند

باده انگورنیست ولی ، مست میکند

خواب نیم. بیدارنیم ، اما چرا ؟

عاشق دیوانه را داغ و ، مست میکند

درسکوت شب غلام ، داد دلبرمیزند

نور امید سرازخانه ی ، دلبرمیزند

ازکجاست این  نور ، مرا بیتاب کرد

چشم سرنمیبیند. نور ، مرا بیتاب کرد

غ..ر..آ

تنک غروب که نارنج ميشه آس...

جدا زمن نیستی ، توهمه جا بامنی نگاه به غیرنمیکنم ، ای رازگفتنی نمانده غیرتوراه ، نشسته ام روبرو می طپد این سینه ام ، شیرین زبانم توبگو من بی قرار توآرام ، بی توقرارندارم بی خبری زمن تو ، باورکه من ندارم ؟ وای ازدمی که خورشید ، سحرطلوع میکند تونوری وسایه ها ، درمن غروب میکنند نجسته ام درجهان ، م تنک غروب که نارنج ميشه آس...

گفتم که زعشقت رخ ، پنهان کنم کس نخواند تورا و ، عشق پنهان کنم وعظ چوبه منبرشد ، ازعشق یار آنجا چگونه عشق ، پنهان کنم گلها که به اشک شب ، گفتن شبنم هرجا نام وحد یث توگفتند ، چکنم حافظ نه قلندربود و ، نه درویش عاشق شد وازتومیگفت و ، نه درویش درویش به کشکول وموی بلندش ، شدهویدا این عشق عرض وسماَ ، تنک غروب که نارنج ميشه آس...

خوش خبرخواهد آمد ، قاصدک مژده دیدار دلبرمیدهد ، قاصدک دل که دل نیست ، شوق دیدارمیکشد طاقت ماندن ندارد ، اتظارش میکشد رنگ دیگرمیشود د نیا ، رنگ خدا بوی دلبرمیدهد ، کشتی ناخدا بازگرفت خواب ازچشمانم ، انتظار عشق ندارد راهی ، جز انتظار عطرگلهای بهار باخود بیار ، قاصدک با دف وسرُنا ، یار بیار قاصدک تنک غروب که نارنج ميشه آس...